مَن غابَ عَن أمرٍ فَرَضِیَ بِه ، کان َ کَمَن شَهِدَهُ وَ أتاهُ .
کسی که از صحنه ی کاری غایب باشد ، اما به آن کار (چه نیک و چه بد) راضی باشد ، همچون کسی است که در صحنه ی عمل حاضر بوده و آن را انجام داده است.
* * *
رضایت قلبی به کاری،چه نیک وچه بد ،انسان را از
ثواب یا عقوبت آن برخوردار می کند . مثلا اگر جایی جنایتی انجام گیرد و ما
حضور نداشته باشیم ، ولی در دل به آن ظلم راضی باشیم ، ما هم
شریک آن ظلم هستیم . اگر کسی در جایی عملی صالح را انجام
دهد
و ما بشنویم واز کار او خشنود شویم ، ماهم در ثواب آن شریکیم.
در زیارت امام حسین (ع) ضمن آنکه بر قاتلان آن حضرت
و ظالمان به اهل بیت (ع)لعنت می فرستیم ، می گوئیم: «لَعَنَ اللهُ أُمّةً
سَمِعَت بِذلِکَ فَرَضِیَت به».
وقتی چنین است ،به مرحله ی قلبی ♥تولی و تبری بی توجه نخواهیم بود . کارهای
خداپسندانه تشویق شده و از کارهای خلاف شرع و
عرف جلوگیری می شود.
حضرت علـــــی (ع) در بارۀ کسانی که نسبت به منکرات ،نه بیزاری قلبی دارند و نه اعتراض زبانی و نه اقدامی عملی ،فرموده:
آنــان مـــُرده هــای زنده نـــمایند.
پس به همين دليل ازتون ممنون ميشيم که سوالات غيرمرتبط با اين مطلب را در انجمن هاي سايت مطرح کنيد . در بخش نظرات فقط سوالات مرتبط با مطلب پاسخ داده خواهد شد .